Hoe kan ik beter mijn grenzen gaan stellen én bewaken? Naar collega’s, de kinderen in de klas, ouders en/of privé? Boeken vol kunnen er over geschreven worden. En (zeer) regelmatig is het onderwerp van gesprek in mijn werk. De komende tijd wil ik hier vanuit de verschillende invalshoeken aandacht aan besteden.  Bij deze deel 1. 

‘Ik wil wel voldoen aan de verantwoordelijkheden die mijn baan met zich meebrengt’ zei ze, ‘maar dan ben ik net lekker bezig en dan komt er na schooltijd een collega binnen lopen met een prangende vraag en dan ben ik wéér een half uur verder. En nu klagen anderen dat ik m’n werk niet af heb en zit ik met een kilootje extra stress’.  

Graag wil ze het hebben over het gedrag van de anderen. Maar zoals elke coach weet ging het al snel over de onderliggende redenen waarom het voor haar lastig is haar grenzen aan te geven. 

Als ik haar opnieuw spreek komt ze trots binnen. ‘Zo, ik heb deze twee weken echt met regelmaat gezegd dat ik het nu dus écht niet meer ga doen!! Dat voelde echt zó goed!’ Het stampende kind is goed voelbaar in haar energie. En dus gaat het gesprek over het contact maken met je lijf voor je wat zegt tegen de ander. En soms is daar even een (adem) pauze voor nodig. 

Ben je geprikkeld, boos, verdrietig of voel je je onrecht aangedaan? Dan zijn dat vaak signalen dat je iemand je grens over hebt laten gaan. En is het aan jou daar de juiste woorden aan te geven. ‘Smeed het ijzer als het koud is’ leerde ik ooit via Haim Omer. Oftewel; voor je je grens aangeeft is het soms nodig even stil te staan bij wát jouw precieze grens nou eigenlijk is. Wat voelt voor jou oké en wat echt niet? Zodat je vanuit rust kan kiezen hoe je wilt reageren.

Grenzen aangeven; van huis uit krijgen we er vaak weinig van mee. Belangrijker was het om klaar te staan voor de ander, dus aardig en/of zorgzaam te zijn. Of er werden juist zéér duidelijke grenzen aangegeven, op een niet verbindende manier. Waardoor jij je (onbewust) hebt voorgenomen dat juist nooit op die manier te willen doen. Om vooral maar niet zo te zijn zoals je vader of moeder, bewaak je nu onvoldoende je grenzen.

Vaak ontbreekt het genuanceerde midden. Hoe je helder en toch verbindend je grens stelt is soms best een zoektocht. Ik weet er alles van. En leer elke dag weer bij. 

Ben jij goed in je grenzen aangeven of valt er nog wat te leren? Zo ja, geen beter moment dan vandaag, een nieuwe start van de week!

 

Inspiratiemail ontvangen?