Ik geloof in de kracht van water. 

Water dat deint, water dat spiegelt, 
water dat schijnt en water met grote bubbels van de grote druppels door de kletterende regen. 
Ik geloof ook in verbinding.
Vanuit voeten in modder en klei, 
soms soppend, maar ook stevig staand en meedeinend. 

Wat ik eigenlijk zeggen wil is dat het leven niet altijd zo rimpelloos is,
als de kabbelende Vecht op deze zondag ochtend. 
Niet altijd zacht is als het veertje dat ik zojuist zag, drijvend op het water. 
Komende vrijdag, donderdag of maandag kan het zomaar weer eventjes (!) storten, hozen, stormen of donderen. 
In je hoofd, in je hart, in je klas. 
Mag dat? Kan dat? Ja zeker! 
Een immer vlak watertje raak ik op namelijk op uitgekeken. 
Fijn? Niet altijd. Kans tot groei? Altijd!
En met die groei, help ik je maar wat graag. 
Hier, aan het water. 
Met rimpels of regen. 
Of zonnestralen die spontaan weer gaan schijnen.
Even weg van de drukte.
Even met je voeten in andere klei. 
Zodat je met frisse ideeën en energie je klas weer in de ogen kijkt!

Hoe zie jij dat?

Inspiratiemail ontvangen?